مناجاتى منظوم از امام امیرالمؤمنین على بن ابى طالب(علیه السلام):
این مناجات از «صحیفه علویّه» نقل شده است.(1)
لَکَ الْحَمْدُ یا ذَاالْجُودِ وَ الْمَجْدِ وَالْعُلى
تَبارَکْتَ تُعْطى مَنْ تَشاءُ وَتَمْنَعُ
تَبارَکْتَ تُعْطى مَنْ تَشاءُ وَتَمْنَعُ
ستایش توراست اى صاحب جود و بزرگى و بلندى
بزرگى تو راست که به هر که خواهى بدهى و یا بازگیرى
بزرگى تو راست که به هر که خواهى بدهى و یا بازگیرى
اِلـهى وَ خَلاّقى وَحِرْزى وَمَوْئِلى
اِلَیْکَ لَدَى الاِْعْسارِ وَالْیُسْرِ اَفْزَعُ
اِلَیْکَ لَدَى الاِْعْسارِ وَالْیُسْرِ اَفْزَعُ
اى معبود و آفریدگار و پناه و نگهدار من بدرگاه
تو در سختى و آسانى پناه برم
تو در سختى و آسانى پناه برم
اِلـهى لَئِنْ جَلَّتْ وَجَمَّتْ خَطیئَتى
فَعَفْوُکَ عَنْ ذَ نْبى اَجَلُّ وَاَوْسَعُ
فَعَفْوُکَ عَنْ ذَ نْبى اَجَلُّ وَاَوْسَعُ
خدایا اگر خطایم بزرگ و زیاد است
ولى گذشت تو از گناه من بزرگتر و وسیعتر است
ولى گذشت تو از گناه من بزرگتر و وسیعتر است
اِلـهى لَئِنْ اَعْطَیْتُ نَفْسِىَ سُؤْلَها
فَها اَ نَا فى رَوْضِ النَّدامَةِ اَرْتَعُ
فَها اَ نَا فى رَوْضِ النَّدامَةِ اَرْتَعُ
خدایا اگر من از خواهش نفس پیروى کنم
پس در آن حال من در چراگاه پشیمانى مى چرم
پس در آن حال من در چراگاه پشیمانى مى چرم
اِلـهى تَرى حالى وَفَقْرى وَ فاقَتى
وَاَنْتَ مُناجاتِى الخَفِیَّةَ تَسْمَعُ
وَاَنْتَ مُناجاتِى الخَفِیَّةَ تَسْمَعُ
خدایا خود تو حال من و ندارى و تهیدستیم را بینى
و تو رازهاى پنهان مرا مى شنوى
و تو رازهاى پنهان مرا مى شنوى
اِلـهى فَلا تَقْطَعْ رَجآئى وَلا تُزِغْ
فُؤادى فَلى فى سَیْبِ جُودِکَ مَطْمَعٌ
فُؤادى فَلى فى سَیْبِ جُودِکَ مَطْمَعٌ
خدایا پس امیدم را قطع مکن و منحرف مساز
به نومیدى دلم را که من طمعکار باران سخایت هستم
به نومیدى دلم را که من طمعکار باران سخایت هستم
اِلـهى لَئِنْ خَیَّبْتَنى اَوْ طَرَدْتَنى
فَمَنْ ذَااَّلذى اَرْجُو وَ مَنْ ذا اُشَفِّعُ
فَمَنْ ذَااَّلذى اَرْجُو وَ مَنْ ذا اُشَفِّعُ
خدایا اگر نومیدم سازى یا از درگاهت برانى
پس به چه کسى امید داشته باشم و که را شفیع گردانم
پس به چه کسى امید داشته باشم و که را شفیع گردانم
اِلـهى اَجِرْنى مِنْ عَذابِکَ اِنَّنى
اَسیرٌ ذَلیلٌ خائِفٌ لَکَ اَخْضَعُ
اَسیرٌ ذَلیلٌ خائِفٌ لَکَ اَخْضَعُ
خدایا از عذاب خود پناهم ده که براستى من
اسیر و خوار و ترسان و خاضع درگاه توام
اسیر و خوار و ترسان و خاضع درگاه توام
اِلـهى فَآنِسْنى بِتَلْقِینِ حُجَّتى
اِذا کانَ لى فِى الْقَبْرِ مَثْوَىً وَمَضْجَعٌ
اِذا کانَ لى فِى الْقَبْرِ مَثْوَىً وَمَضْجَعٌ
خدایا بوسیله تلقین دلیل و حجتم با من انس گیر
در آن هنگام که در گور منزل و مأوى گیرم
در آن هنگام که در گور منزل و مأوى گیرم
اِلـهى لَئِنْ عَذَّبْتَنى اَلْفَ حِجَّة
فَحَبْلُ رَجآئى مِنْکَ لا یَتَقَطَّعُ
فَحَبْلُ رَجآئى مِنْکَ لا یَتَقَطَّعُ
خدایا اگر هزار سال مرا عذاب کنى ولى
باز رشته امید من از درگاه تو قطع نمى شود
باز رشته امید من از درگاه تو قطع نمى شود
اِلـهى اَذِقْنى طَعْمَ عَفْوِکَ یَوْمَ لا
بَنُونَ وَلا مالٌ هُنالِکَ یَنْفَعُ
بَنُونَ وَلا مالٌ هُنالِکَ یَنْفَعُ
خدایا مزه گذشتت را به من بچشان در آن روز
که نه فرزندان و نه مال در آن جا سود بخشد
که نه فرزندان و نه مال در آن جا سود بخشد
اِلـهى لَئِنْ لَمْ تَرْعَنى کُنْتُ ضائِعاً
وَاِنْ کُنْتَ تَرْعانى فَلَسْتُ اُضَیَّعُ
وَاِنْ کُنْتَ تَرْعانى فَلَسْتُ اُضَیَّعُ
خدایا اگر تو مراعاتم نکنى یکسره از بین رفته ام
و اگر تو مراعاتم کنى ضایع نگردم
و اگر تو مراعاتم کنى ضایع نگردم
اِلهى اِذا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَیْرِ مُحْسِن
فَمَنْ لِمُسىء بِالْهَوى یَتَمَتَّعُ
فَمَنْ لِمُسىء بِالْهَوى یَتَمَتَّعُ
خدایا اگر بنا شود جز از نیکوکار نگذرى
پس کیست امید گنهکارى که به هواى نفس کامرانى کرده
پس کیست امید گنهکارى که به هواى نفس کامرانى کرده
اِلهى لَئِنْ فَرَّطْتُ فى طَلَبِ التُّقى
فَها اَ نَا اِثْرَ الْعَفْوِ اَقْفُو وَ اَتْبَعُ
فَها اَ نَا اِثْرَ الْعَفْوِ اَقْفُو وَ اَتْبَعُ
خدایا اگر در جستجوى پرهیزکارى کوتاهى کردم
ولى اینک بدنبال گذشت تو مى گردم و آن را مى جویم
ولى اینک بدنبال گذشت تو مى گردم و آن را مى جویم
اِلـهى لَئِنْ اَخْطَاْتُ جَهْلاً فَطالَما
رَجَوْتُکَ حَتّى قیلَ ما هُوَ یَجْزَعُ
رَجَوْتُکَ حَتّى قیلَ ما هُوَ یَجْزَعُ
خدایا اگر از روى نادانى خطا کردم پس چه بسیار امیدوار
به تو بوده ام بطورى که درباره ام گفتند باک ندارد
به تو بوده ام بطورى که درباره ام گفتند باک ندارد
اِلـهى ذُنُوبى بَذَّتِ الطَّوْدَ وَاْعتَلَتْ
وَصَفْحُکَ عَنْ ذَنْبى اَجَلُّ وَاَرْفَعُ
وَصَفْحُکَ عَنْ ذَنْبى اَجَلُّ وَاَرْفَعُ
خدایا گناهانم برتر و بلندتر از کوههاى بزرگ گشته
ولى چشم پوشى تو از گناه من بزرگتر و برتر است
ولى چشم پوشى تو از گناه من بزرگتر و برتر است
اِلـهى یُنَحّى ذِکْرُ طَوْلِکَ لَوْعَتى
وَذِکْرُ الْخَطایَا الْعَیْنَ مِنّى یُدَمِّعُ
وَذِکْرُ الْخَطایَا الْعَیْنَ مِنّى یُدَمِّعُ
خدایا یاد بخشش تو سوز درونم را ببرد
و یاد گناهان چشمانم اشک بار کند
و یاد گناهان چشمانم اشک بار کند
اِلـهى اَقِلْنى عَثْرَتى وَامْحُ حَوْبَتى
فَاِنّى مُقِرٌّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ
فَاِنّى مُقِرٌّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ
خدایا لغزشم را ببخش و گناهم را محو کن
زیرا که من به گناه اقرار داشته و ترسان و نالانم
زیرا که من به گناه اقرار داشته و ترسان و نالانم
اِلـهى اَنِلْنى مِنْک رَوْحاً وَراحَةً
فَلَسْتُ سِوى اَبْوابِ فَضْلِکَ اَقْرَعُ
فَلَسْتُ سِوى اَبْوابِ فَضْلِکَ اَقْرَعُ
خدایا صفا و آسایشى از جانب خود به من ببخش
که من جز درهاى فضل تو را نکوبم
که من جز درهاى فضل تو را نکوبم
اِلـهى لَئِنْ اَقْصَیْتَنى اَوْ اَهَنْتَنى
فَما حیلَتى یا رَبِّ اَمْ کَیْفَ اَصْنَعُ
فَما حیلَتى یا رَبِّ اَمْ کَیْفَ اَصْنَعُ
خدایا اگر دورم کنى یا بى اعتناییم کنى
پس دیگر چه چاره کنم پروردگارا و یا چه بکنم؟
پس دیگر چه چاره کنم پروردگارا و یا چه بکنم؟
اِلـهى حَلیفُ الْحُبِّ فى اللَّیْلِ ساهِرٌ
یُناجى وَیَدْعُو وَالْمُغَفَّلُ یَهْجَعُ
یُناجى وَیَدْعُو وَالْمُغَفَّلُ یَهْجَعُ
خدایا آن که با دوستى تو دست بگریبان است شب را همه بیدار
و در مناجات و دعاست ولى غافل یکسره در خواب
و در مناجات و دعاست ولى غافل یکسره در خواب
اِلـهى وَهذَا الْخَلْقُ ما بَیْنَ نائِم
وَمُنْتَبه فى لَیْلِهِ یَتَضَرَّعُ
وَمُنْتَبه فى لَیْلِهِ یَتَضَرَّعُ
خدایا این مردم هم یک دسته شبها خواب
و دسته اى بیدار و به تضرع مشغولند
و دسته اى بیدار و به تضرع مشغولند
وکُلُّهُمُ یَرجُو نَوالَکَ راجِیاً
لِرَحْمَتِکَ الْعُظْمى وَفِى الْخُلْدِ یَطْمَعُ
لِرَحْمَتِکَ الْعُظْمى وَفِى الْخُلْدِ یَطْمَعُ
و همگى به امید عطاى تواند و امیدوار
به رحمت بزرگ تو و طمع بهشت برین دارند
به رحمت بزرگ تو و طمع بهشت برین دارند
اِلـهى یُمَنّینى رَجآئى سَلامَةً
وَقُبْحُ خَطیئاتِى عَلَىَّ یُشَنِّعُ
وَقُبْحُ خَطیئاتِى عَلَىَّ یُشَنِّعُ
خدایا امید من مرا آرزومند سلامتى مى کند
ولى زشتى گناهانم مرا به رسوایى تهدید مى کند
ولى زشتى گناهانم مرا به رسوایى تهدید مى کند
اِلـهى فَاِنْ تَعْفُو فَعَفْوُکَ مُنْقِذى
وَاِلاَّ فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اُصْرَعُ
وَاِلاَّ فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اُصْرَعُ
خدایا اگر بگذرى گذشت تو نجات بخش من است
وگرنه من با این گناه مهلک به نابودى درافتم
وگرنه من با این گناه مهلک به نابودى درافتم
اِلـهى بِحَقِّ الْهاشِمىِّ مُحَمَّد
وَحُرْمَةِ اَطْهار هُمُ لَکَ خُضَّعٌ
وَحُرْمَةِ اَطْهار هُمُ لَکَ خُضَّعٌ
خدایا به حق محمّد هاشمى
و به حرمت پاکانى که به درگاهت خاضعند
و به حرمت پاکانى که به درگاهت خاضعند
اِلـهى بِحَقِّ الْمُصْطَفى وَابْنِ عَمِّهِ
وَحُرْمَةِ اَبْرار هُمُ لَکَ خُشَّعٌ
وَحُرْمَةِ اَبْرار هُمُ لَکَ خُشَّعٌ
خدایا به حق محمّد مصطفى و پسر عمویش (على)
و به حرمت نیکانى که بدرگاهت خاشعند
و به حرمت نیکانى که بدرگاهت خاشعند
اِلـهى فَاَنْشِرْنى عَلى دینِ اَحْمَدَ
مُنیباً تَقِیّاً قانِتاً لَکَ اَخْضَعُ
مُنیباً تَقِیّاً قانِتاً لَکَ اَخْضَعُ
خدایا مرا بر دین احمد در قیامت برانگیز
در حال انابه و پرهیزکارى و فروتنى و خضوع
در حال انابه و پرهیزکارى و فروتنى و خضوع
وَلا تَحْرِمَنّى یا اِلـهى وَسَیِّدى
شَفاعَتَهُ الْکُبْرى فَذاکَ الْمُشَفَّعُ
شَفاعَتَهُ الْکُبْرى فَذاکَ الْمُشَفَّعُ
و مرا محروم مکن اى معبود و آقایم از
آن شفاعت بزرگش که شفاعت او پذیرفته است
آن شفاعت بزرگش که شفاعت او پذیرفته است
وَصَلِّ عَلَیْهِمْ ما دَعاکَ مُوَحِّدٌ
وَناجاکَ اَخْیارٌ بِبابِکَ رُکَّعٌ
وَناجاکَ اَخْیارٌ بِبابِکَ رُکَّعٌ
و درود فرست بر ایشان تا زمانى که یکتاپرستى به درگاهت
دعا کند و نیکان با تو در مناجات و به درگاهت در رکوعند
دعا کند و نیکان با تو در مناجات و به درگاهت در رکوعند
1. صحیفه علویّه، صفحه 152.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر