در هفتم ذى الحجه سال 179 هجرى قمرى امام موسى بن جعفر(علیه السلام) را در حالى که به غل و زنجیر بسته بودند، وارد بصره کرده و تسلیم عیسى بن جعفر نمودند، عیسى، امام(علیه السلام)را در یکى از اطاقهاى خود محبوس گردانید، و روزى دو مرتبه اطاق را باز مى کرد، یکى نوبت براى وضو و نوبتى براى طعام دادن.
امام(علیه السلام) مدت یک سال در حبس عیسى ماند، در این مدت
هارون مکرراً به عیسى مى نوشت که آن مظلوم را شهید کند، ولى
عیسى جرئت نمى کرد، و جمعى از دوستانش او را منع مى نمودند.
عیسى به هارون نوشت که حبس موسى بن جعفر(علیه السلام) نزد
من طول کشید و من به قتل او اقدام نخواهم کرد، زیرا وقتى از حال او
تفحّص کردم، به غیر عبادت و ذکر مناجات چیزى نشنیده ام.
وقتى نامه عیسى به هارون رسید، شخصى را فرستاد که آن بزرگوار
را از بصره به بغداد ببرد و نزد فضل بن ربیع محبوس گرداند، در این مدت
امام(علیه السلام) همیشه مشغول عبادت و بیشتر در حال سجده بود.ـــ
1-حوادث الایام، صفحه 279.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر