ناامیدی از خدای متعال؛ گناه کبیره

🔖 ناامیدی از خدای متعال؛ گناه کبیره

«وَ الْیَأْسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ» این هم کَرَمِ پروردگار را نشان می‌دهد، ناامید شدن از رحمتِ خدای متعال گناه کبیره است. آن‌قدر أرحَمُ الرّاحمین است که می‌فرماید: حق نداری از رحمتِ من ناامید شوی، اگر ناامید شوی گناهِ کبیره است.

بارها گفته‌ام؛ یک مرجع تقلید اگر قسم بخورد که من به جهنّم می‌روم، رساله‌ی او باطل است! اگر یک پیش‌نماز قسم بخورد که من به جهنّم می‌روم، دیگر نمی‌شود پشتِ او نماز خواند! اگر ناامیدی از رحمتِ خدای متعال باشد گناهِ کبیره است.

🔖امن از خدای متعال؛ گناه کبیره

«وَ الْأَمْنُ مِنْ مَکْرِ اللَّهِ» یکی هم امن از مکرِ خدای متعال است، ظلم می‌کند، می‌گویند ظلم نکن خدا تو را می‌زند، این مظلوم در حالِ ناله کردن است، می‌گوید: با دعای گربه سیاه باران نمی‌آید!

یعنی خاطرِ او جمع است که به من چیزی نمی‌شود، گریه می‌کند و آرام می‌شود! «فَلَا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ»[1] جز زیانکاران کسی از مکرِ خدا در امن نیست، آنکه احساسِ امنیّت می‌کند زیانکار است، یعنی جز زیانکاران از مکرِ خدا احساسِ امن نمی‌کنند.

ـــــــــ

1. سوره مبارکه اعراف، آیه ۹۹ (أَفَأَمِنُوا مَکْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا یَأْمَنُ مَکْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ)

ــــــــــ

📎 بخشی از سخنان استاد فاطمی نیا در جلسه  صحیفه سجادیه  ۱۰۳ (گناهان کبیره)

 02 / مرداد / 1397