حضرت نوح(علیه السلام) در 150 یا 250 یا 350 سالگى به پیامبرى مبعوث شد و مدت 950 سال مردم را به خداى یگانه دعوت کرد ولى آنها قبول نمى کردند و حضرت را مورد اذیت و آزار قرار مى دادند آخرالامر حضرت از دعوت آنان مأیوس شد وآنان را به سختى نفرین نمود.
عرض کرد: پرودگارا احدى از کافران را روى زمین باقى مگذار که اگر زنده بمانند بندگانت را گمراه خواهند کرد، دعاى حضرت نوح(علیه السلام) مستجاب شد، و عذاب چنان قطعى شد که خطاب آمد، درباره ستمگران مرا مخاطب مساز و وساطت مکن که غرق شدنى هستند.
دستور ساختن کشتى زیر نظر پروردگار متعال شروع شد، شبها قوم مى آمدند و آنچه نوح(علیه السلام) ساخته بود خراب مى کردند، خداوند وحى نمود سگى براى حراست بگمار حضرت نیز چنین کرد و روزها مشغول ساختن کشتى و شبها را استراحت مى نمود، و بدین گونه کشتى ساخته شد. حضرت نوح(علیه السلام) منتظر فرمان الهى بود. دستور رسید که هر زمان نشانهاى عذاب را دیدى از هر حیوان یک جفت بردار و خاندانت را بجز آنکس که وعده عذاب داده شده با خود همراه کن. نشانه عذاب، جوشیدن آب از تنور بود که در خانه نوح یا در خانه زن مؤمنه در جائیکه اکنون مسجد کوفه است قرار داشت، ناگاه آب از تنور جوشیدن گرفت نوح(علیه السلام) مقدارى خاک بر روى آن ریخت و به کنار کشتى آمد، کسانى را که قرار بود سوار کند به کشتى نشاند. نوشته اند اولین حیوانى که به کشتى سوار کرد مورچه کوچک و آخرین آن الاغ بود. حضرت(علیه السلام) برگشت و خاک را از روى تنور برداشت، آب به جوشش در آمد و آسمان نیز مانند دهانه مشک شروع به باریدن نمود، رودها و چشمها نیز طغیان کردند، به گونه اى که آب تمام زمین را فرا گرفت بعضى گویند: منطقه اى که نوح(علیه السلام)در آن مستقر بود، آب تنها آنجا را فرا گرفت. در طوفان 72 نفر از قوم و شش نفر خانواده نوح(علیه السلام) نجات یافتن. کنعان پسر حضرت نوح(علیه السلام) نیز از غرق شدگان بود. بعد از پایان یافتن طوفان، کشتى بر کوه جودى که در موصل است قرار گرفت، و همگى براى آغاز زندگى جدید به فعالیت پرداختند. حضرت نوح(علیه السلام) 250 یا350 سال دیگر عمر کرد و بعد از این عمر طولانى، دار دنیا را وداع نمود و در کنار قبر کنونى مولاى متقیان على بن ابیطالب(علیه السلام)مدفون شد.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-حوادث الایام، صفحه 95.
عرض کرد: پرودگارا احدى از کافران را روى زمین باقى مگذار که اگر زنده بمانند بندگانت را گمراه خواهند کرد، دعاى حضرت نوح(علیه السلام) مستجاب شد، و عذاب چنان قطعى شد که خطاب آمد، درباره ستمگران مرا مخاطب مساز و وساطت مکن که غرق شدنى هستند.
دستور ساختن کشتى زیر نظر پروردگار متعال شروع شد، شبها قوم مى آمدند و آنچه نوح(علیه السلام) ساخته بود خراب مى کردند، خداوند وحى نمود سگى براى حراست بگمار حضرت نیز چنین کرد و روزها مشغول ساختن کشتى و شبها را استراحت مى نمود، و بدین گونه کشتى ساخته شد. حضرت نوح(علیه السلام) منتظر فرمان الهى بود. دستور رسید که هر زمان نشانهاى عذاب را دیدى از هر حیوان یک جفت بردار و خاندانت را بجز آنکس که وعده عذاب داده شده با خود همراه کن. نشانه عذاب، جوشیدن آب از تنور بود که در خانه نوح یا در خانه زن مؤمنه در جائیکه اکنون مسجد کوفه است قرار داشت، ناگاه آب از تنور جوشیدن گرفت نوح(علیه السلام) مقدارى خاک بر روى آن ریخت و به کنار کشتى آمد، کسانى را که قرار بود سوار کند به کشتى نشاند. نوشته اند اولین حیوانى که به کشتى سوار کرد مورچه کوچک و آخرین آن الاغ بود. حضرت(علیه السلام) برگشت و خاک را از روى تنور برداشت، آب به جوشش در آمد و آسمان نیز مانند دهانه مشک شروع به باریدن نمود، رودها و چشمها نیز طغیان کردند، به گونه اى که آب تمام زمین را فرا گرفت بعضى گویند: منطقه اى که نوح(علیه السلام)در آن مستقر بود، آب تنها آنجا را فرا گرفت. در طوفان 72 نفر از قوم و شش نفر خانواده نوح(علیه السلام) نجات یافتن. کنعان پسر حضرت نوح(علیه السلام) نیز از غرق شدگان بود. بعد از پایان یافتن طوفان، کشتى بر کوه جودى که در موصل است قرار گرفت، و همگى براى آغاز زندگى جدید به فعالیت پرداختند. حضرت نوح(علیه السلام) 250 یا350 سال دیگر عمر کرد و بعد از این عمر طولانى، دار دنیا را وداع نمود و در کنار قبر کنونى مولاى متقیان على بن ابیطالب(علیه السلام)مدفون شد.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-حوادث الایام، صفحه 95.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر